Het sociale leven van iedereen wordt door de corona-epidemie verstoort. Echter, veel vrouwen moeten nu noodgedwongen van thuis uit werken, dit vaak in combinatie met thuisblijvende kinderen. Voor de crisis toonden statistieken al aan dat vrouwen in het algemeen meer onbetaald huishoudelijk werk en verzorgende verantwoordelijkheden dragen dan mannen, inclusief de zorg voor kinderen, zieken en ouderen. Met een toenemende druk op ziekenhuizen en gezondheidsdiensten, zullen vrouwen onvermijdelijk nog meer in de toenemende onbetaalde zorgbehoeften moeten voorzien. Denk aan schoonmaken, het bereiden van voedsel of zorgen voor wie ernstig ziek is of met een handicap leeft.

Het recht van vrouwen op een veilige abortus moet door alle landen gegarandeerd worden. Toch blijkt uit een recente studie van de International Planned Parenthood Federation (IPPF) dat er in verschillende Europese en Centraal-Aziatische landen nog te veel barrières worden opgetrokken door wetgevers, ambtenaren en zorgverstrekkers.
​
​In België is het recht op abortus een brandend actueel thema. Nieuwe cijfers verzameld door de abortus-evaluatiecommissie tussen 2011 en 2018 lekten recent en liggen ter bespreking in de Kamer. Het thema bepaalt zelfs in zekere mate hoe de federale regering eruit zou kunnen zien. De nieuwe wet zou onze Belgische termijn voor zwangerschapsafbreking van 12 weken tot 18 weken verlengen. Geen beter moment om  de vergelijking te maken met andere Europese landen. 

België behoort tot de top van Eurpa in de preventie van baarmoederhalskanker, zo blijkt uit de Cervical Prevention Policy Atlas. Baarmoederhalskanker kan vermeden worden en is behandelbaar. Toch sterven ieder jaar circa 25.000 vrouwen in Europa aan de ziekte, wat het tot de tweede meest dodelijke kanker maakt voor vrouwen tussen de 15 en 44. 

Het aandeel van de totale uitgaven voor ontwikkelingssamenwerking dat besteed wordt aan gezondheid en reproductieve gezondheid viel in 2018 terug op 11%, het laagste percentage in vier jaar. Een dalende trend tekent zich af over de loop van de voorbije legislatuur, van 14% in 2015, 12,7% in 2016 en 12,4% In 2017. Dat blijkt uit de doorlichting van Sensoa, expertisecentrum seksuele gezondheid, die de 2018-uitgaven van het Directoraat-Generaal voor Ontwikkelingssamenwerking analyseerde en vergeleek met de uitgaven in de voorgaande jaren.

In het Vlaamse regeerakkoord voor 2019-2023 verbindt de regering zich ertoe seksueel en gendergerelateerd geweld in Vlaanderen te bestrijden, met bijzondere aandacht voor het voorkomen van huwelijksdwang, eergerelateerde misdaden en vrouwelijke genitale verminking. Ook de aanpak van seksuele gezondheid moet volgens de nieuwe regering voldoende aandacht blijven krijgen.

Prioriteiten van Vlaanderen internationaal
In Vlaanderen's internationale samenwerking zal de regering inzetten op projecten die de gelijkheid tussen de mannen en vrouwen verbeteren, met een speciale focus op het onderwijs van vrouwen en de promotie van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten (SRGR). De nieuwe Vlaamse regering belooft ook actief bij te dragen tot de realisatie van de SDG Agenda 2030 in ontwikkelingslanden. Maar, momenteel besteedt België slechts 0,4% van zijn BNI aan ontwikkelingssamenwerking, ondanks de wettelijke verplichting van 0,7%. In de komende zittingsperiode belooft de Vlaamse regering verdere inspanningen te leveren om uiteindelijk de 0,7% -norm op Belgisch niveau te bereiken.

België plaatste seksuele en reproductieve rechten van meisjes en vrouwen in de kijker tijdens de ‘Europese Duurzaamheidsweek’ in Berlijn, juni 2019. Sensoa nam deel aan een panel met de Marokkaanse documentairemaker Mohammed Nabil en mensenrechtenactiviste Katrin Erlingsen van de NGO Deutsche Stiftung Weltvölkerung. 

De VN Commissie voor Bevolking en Ontwikkeling nam unaniem een Politieke Verklaring aan waarin ze het belang van het Caïro Actieprogramma voor Bevolking en Ontwikkeling (ICPD) herbevestigen. Dit belangrijke internationale referentiedocument voor seksuele en reproductieve gezondheid en rechten viert dit jaar zijn 25e verjaardag. 

Ondanks de vooruitgang op het vlak van veilig bevallen, sterven elke dag 830 vrouwen aan de complicaties van een zwangerschap of bevalling en moeten miljoenen vrouwen leven met langdurige gezondheidsproblemen als gevolg ervan. Fistels zijn één van de meest ernstige bevallingscomplicaties. Fistels kunnen leiden tot doodgeboortes, incontinentie, stigma, schaamte en sociale uitsluiting en in sommige gevallen het overlijden van de moeder. Er leven naar schatting 2 miljoen vrouwen met die aandoening. Reden genoeg om de problematiek onder de aandacht te brengen. 
​
In de aanloop naar Moederdag organiseerden de ‘Parlementairen voor de 2030 Agenda’ daarom een seminarie over de problematiek van onveilige bevallingen en fistels in het Zuiden. Dr. Shershah Syed, Pakistaans fistelchirurg en oprichter van het Koothi Goth vrouwenziekenhuis in Karachi was in het federaal parlement te gast en getuigde over zijn jarenlange ervaring in het bestrijden van fistels. “Fistels zijn het probleem van arme mensen. Welvarende vrouwen gaan naar private ziekenhuizen. Wie geen middelen heeft, bevalt vaak thuis met behulp van traditionele vroedvrouwen. Sommige vroedvrouwen missen de vaardigheden om alles in goede banen te leiden.”

Stigma maakt vrouwen onzichtbaar
Het blijkt erg moeilijk om vrouwen met fistels op te sporen, want het stigma is erg groot. “Wanneer vrouwen een fistel oplopen, worden zij vaak incontinent. Zij lekken urine en worden als onrein beschouwd. De fistels worden gezien als een straf van God, en dus worden deze vrouwen vaak van de buitenwereld verborgen gehouden. Dat maakt het zo moeilijk om de vrouwen met de aandoening te vinden om te behandelen.” De dokter heeft ervaring met het opzetten van kampen op het platteland. Vrouwen worden opgeroepen om naar het veldhospitaal te komen en zich te laten behandelen. Eens hersteld gaan deze vrouwen terug naar hun dorpen en vertellen het voort.

Vroege huwelijken één van de oorzaken
Onveilige bevallingen en fistels hangen nauw samen met tienerzwangerschappen, gekoppeld aan vroege huwelijken. Een meerderheid van de vrouwen in Pakistan huwt nog voor de leeftijd van 18. “Recent heeft één provincie het initiatief genomen om vroege huwelijken te verbieden, maar die beslissing vereist de goedkeuring door de Senaat en precies daar wringt het schoentje. De Senaat zal immers de Islamitische Raad van geestelijken consulteren en die verwerpen het voorstel”, verklaarde de Dokter. “Volgens de geestelijke leiders wordt een meisje ‘vrouw’ vanaf haar eerste menstruatie en bijgevolg verondersteld zo snel mogelijk te huwen.”

De overheid laat het na om gezinsplanning te promoten
Gezinsplanning, de beste manier om ongeplande en veelvuldige zwangerschappen te voorkomen, staan verschillende religieuze leiders niet toe. Hun invloed  is groot en veel mensen volgen hun advies. “Verschillende NGO’s voeren actief campagne om gezinsplanning te promoten maar dit zou eigenlijk de opdracht van de overheid moeten zijn”, stelt Dokter Shershah. Druk van buitenaf kan wél een verschil maken want de regering is bekommerd om haar internationaal imago.

Toch thuis bevallen, bij gebrek aan beter?
Wendy Marijnissen, fotografe die dokter Shershah’s werk in Karachi van nabij volgt, getuigt over de problematiek van onveilige bevallingen. Het contrast tussen bevallingen in de publieke ziekenhuizen en thuisbevallingen is erg groot. Het inkomen bepaalt de kwaliteit van de zorg. Wie weinig middelen heeft, belandt in drukke, overvolle zalen zonder enige vorm van privacy. Thuis gaat alles er veel rustiger en intiemer aan toe en zijn moeders en schoonmoeders actief betrokken op de bevalling van hun dochters. In dat opzicht begrijpt ze waarom sommige vrouwen verkiezen om thuis te bevallen.

'Fistels zijn een indicatie van de onbereikbaarheid van gezondheidssystemen'
Fistels is een aandoening van de armen omdat ze geen toegang hebben tot degelijke gezondheidssystemen, beklemtoonde Felipe Sere, expert volksgezondheid bij de NGO Memisa. Fistels en onveilige bevallingen vormen vooral in Sub-Saharaans Afrika een groot probleem: “Nieuwe gevallen van fistels zijn een indicatie dat gezondheidssystemen voor een deel van de bevolking te ver af liggen”. Hoewel een  keizersnede fistels kan vermijden, ligt een duurzaam antwoord in een holistische aanpak. "De promotie van een  keizersnede heeft geen zin als er geen personeel die operatie kan uitvoeren. Of als er simpelweg geen ziekentransport bestaat.”

Onderwijs voor meisjes maar ook het bestrijden van ondervoeding helpen dit soort aandoeningen te vermijden. Het voorkomt dat meisjes te jong huwen of zwanger worden en zorgen voor een goede lichamelijke groei,  waardoor meisjes en vrouwen minder risico’s lopen op complicaties. Daarnaast speelt ook de financiering van de gezondheidszorg een belangrijke rol. Collectieve ziekteverzekeringen kunnen er voor zorgen dat de kosten voor een bevalling betaalbaar zijn.

België kan nog meer doen
Levert de Belgische regering voldoende inspanningen voor veilige bevallingen en het voorkomen van fistels? Het antwoord is, volgens Sere, dubbel. Met ‘She Decides’ zijn seksuele en reproductieve gezondheid en rechten een prioriteit voor de Belgische ontwikkelingssamenwerking. Maar het probleem van veilig bevallen en fistels blijft erg groot en meer middelen zijn vereist. In die zin zou België zich echt moeten engageren om de 0,7% van haar rijkdom uit te geven aan ontwikkelingssamenwerking. Een holistische benadering impliceert dat er investeringen gebeuren ​in gezondheidssystemen en in basisgezondheidszorg met bijzondere aandacht voor die problematiek van veilig bevallen

De 62e sessie van de Commissie over de Status van de Vrouw (CSW) werd op 23 maart afgerond na een intense week van onderhandelingen. De CSW is het belangrijkste intergouvernementeel orgaan dat zich toelegt op de promotie van gendergelijkheid en de emancipatie van vrouwen. Observatoren zijn van oordeel dat dit één van de meest succesvolle commissies was van de afgelopen jaren, zowel wat betreft het proces als de uitkomst. Deze sessie had als focus de uitdagingen en opportuniteiten voor de realisatie van gendergelijkheid en empowerment van vrouwen en meisjes op het platteland, een bevolkingsgroep die al te vaak vergeten wordt en behoort tot zij die het meest achtergesteld blijven. 

Op 15 maart nam de Kamer van Volksvertegenwoordigers een resolutie aan over de promotie van gendergelijkheid en vrouwenemancipatie bij de uitvoering van de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling. De resolutie, een initiatief van kamerlid Fatma Pehlivan, roept de Belgische regering op om meer in te zetten op die thema’s.