“We kunnen de epidemie onder controle krijgen tegen 2030, de einddatum van de universele Agenda voor Duurzame Ontwikkeling”. Het zijn niet onze woorden maar die van Inge Tack, Senior Advisor bij UNAIDS. Inge Tack lichtte in het parlement de wereldwijde ontwikkelingen van de aanpak van hiv toe.
“In vergelijking met vroeger zijn de prijzen van medicatie lager, de behandelingen eenvoudiger en starten ze sneller. Het effect is dat mensen met hiv veel sneller een ondetecteerbare virale lading hebben, waardoor ze het virus niet langer kunnen overdragen.”
Het meeste vooruitgang werd geboekt in Zuidelijk Afrika, net daar waar hiv de samenleving het sterkst treft. De sleutel tot succes is een sterke civiele samenleving en een politiek gunstig klimaat, met overheden die zowel inzetten op preventie als op behandeling maar ook de levensnoodzakelijke internationale ontwikkelingssteun.
Internationale financiële solidariteit blijft onontbeerlijk want veel landen kunnen het niet alleen. Zo gaat de vooruitgang in West- en Centraal-Afrika, een regio met verschillende Belgische partnerlanden, te traag. In deze lage inkomenslanden en fragiele staten zijn overheden onvoldoende in staat om de kost van preventie en behandeling te dragen en hun instellingen daartoe uit te rusten.
Artsen Zonder Grenzen is één van de internationale spelers met veel ervaring op het terrein. De NGO verzekert een kwart miljoen mensen van toegang tot hiv-behandeling en voert preventiecampagnes bij mannen en vrouwen. Marc Biot, arts bij Artsen Zonder Grenzen wees de parlementairen op de vele barrières voor mensen met hiv. Stigma, de kostprijs van zorg en het gebrek aan transport vormen obstakels voor behandeling. Als iemand in behandeling is, moet die zonder onderbreking worden aangehouden, zo niet bestaat het risico op resistentie en kan de patiënt alsnog AIDS ontwikkelen. Een gebrek aan medicijnen, door gebrekkige logistieke capaciteit en ontoegankelijke wegen kunnen dodelijk zijn.
Beide experts onderstrepen het belang van een multisectoriële benadering van hiv en aids. Zo legden ze het verband tussen seksueel geweld en hiv en wezen ze op de meervoudige kwetsbaarheid van bepaalde groepen zoals jongeren, mannen die seks hebben met mannen, sekswerkers en migranten. Ze sloten af met een pleidooi voor blijvende investeringen in de aanpak van hiv. Investeringen in gezondheidszorg moeten samengaan met investeringen in infrastructuur, onderwijs, goed bestuur en de versterking van het middenveld.
Het meeste vooruitgang werd geboekt in Zuidelijk Afrika, net daar waar hiv de samenleving het sterkst treft. De sleutel tot succes is een sterke civiele samenleving en een politiek gunstig klimaat, met overheden die zowel inzetten op preventie als op behandeling maar ook de levensnoodzakelijke internationale ontwikkelingssteun.
Internationale financiële solidariteit blijft onontbeerlijk want veel landen kunnen het niet alleen. Zo gaat de vooruitgang in West- en Centraal-Afrika, een regio met verschillende Belgische partnerlanden, te traag. In deze lage inkomenslanden en fragiele staten zijn overheden onvoldoende in staat om de kost van preventie en behandeling te dragen en hun instellingen daartoe uit te rusten.
Artsen Zonder Grenzen is één van de internationale spelers met veel ervaring op het terrein. De NGO verzekert een kwart miljoen mensen van toegang tot hiv-behandeling en voert preventiecampagnes bij mannen en vrouwen. Marc Biot, arts bij Artsen Zonder Grenzen wees de parlementairen op de vele barrières voor mensen met hiv. Stigma, de kostprijs van zorg en het gebrek aan transport vormen obstakels voor behandeling. Als iemand in behandeling is, moet die zonder onderbreking worden aangehouden, zo niet bestaat het risico op resistentie en kan de patiënt alsnog AIDS ontwikkelen. Een gebrek aan medicijnen, door gebrekkige logistieke capaciteit en ontoegankelijke wegen kunnen dodelijk zijn.
Beide experts onderstrepen het belang van een multisectoriële benadering van hiv en aids. Zo legden ze het verband tussen seksueel geweld en hiv en wezen ze op de meervoudige kwetsbaarheid van bepaalde groepen zoals jongeren, mannen die seks hebben met mannen, sekswerkers en migranten. Ze sloten af met een pleidooi voor blijvende investeringen in de aanpak van hiv. Investeringen in gezondheidszorg moeten samengaan met investeringen in infrastructuur, onderwijs, goed bestuur en de versterking van het middenveld.
Parlementairen dragen het rode lintje, teken van solidariteit met wie leeft met hiv. Inge Tack, UNAIDS, in het midden.
RSS Feed