Het recente UNAIDS rapport stelt vast dat wereldwijde doelen voor 2020 niet werden gehaald, ondanks de inspanningen van de afgelopen jaren. Meer mensen kennen hun seropositieve status, meer mensen hebben toegang tot medicatie en meer mensen hebben een ondetecteerbare virale lading dankzij het gebruik van medicatie. Maar de inspanningen tot het voorkomen van nieuwe infecties waren minder succesvol. Het jaarlijkse aantal nieuwe besmettingen bij volwassen is nauwelijks gedaald in de voorbije 4 jaar. Geen enkele regio behaalde de doelstelling om 75% minder besmettingen te hebben in vergelijking met 2016.
Ongelijkheid is de rode draad doorheen het rapport. Ongelijkheden tussen landen: goede resultaten van landen met een sterke dienstverlening, testbeleid en hiv-programma’s staan in schril contrast met de stilstand en het opwerpen van nieuwe barrières in andere landen. Ongelijkheden binnen landen: wereldwijd spelen factoren zoals inkomen, gender, leeftijd en ras een grote rol in de toegang tot hiv-testen en medicatie. Daarenboven heeft de criminalisering en de stigmatisering van bepaalde doelgroepen, zoals mensen die drugs injecteren, transgenders, sekswerkers en mannen die seks hebben met mannen een negatieve impact op hun gezondheid en de kennis van hun hiv-status.
De COVID-19 pandemie heeft reeds bestaande ongelijkheden versterkt. Rijke landen spenderen miljarden aan hun COVID-19 aanpak en aan vaccins terwijl de middel en lage-inkomens landen in de kou bleven (en blijven) staan. Deze landen hebben moeite om extra te investeren in hun gezondheidssystemen en om toegang te krijgen tot vaccins. Dit heeft grote gevolgen voor mensen die leven met hiv in deze landen. Uit onderzoek blijkt dat mensen die leven met hiv en besmet worden met COVID-19 een hogere kans lopen op zware symptomen en overlijden.
De aanpak van COVID-19 kan overigens veel lessen trekken uit de aanpak van hiv. De enorme vooruitgang in het hiv-testbeleid en de hiv-zorg van de voorbije decennia tonen aan wat mogelijk is als men samenwerkt en luistert naar de zwaarst getroffenen. Het rapport roept dan ook op om niet dezelfde fouten te maken als in de beginjaren van de hiv-epidemie (die toen nog een aids-epidemie was) door voldoende te investeren in de productie van vaccins én testen en behandeling gratis te maken voor iedereen, waar ook ter wereld.
Het rapport hamert erop dat er meer nationale én internationale middelen nodig zijn om een einde te maken aan hiv, waartoe alle landen zich in de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling geëngageerd hebben. Winnie Byanyima, UNAIDS Executive Director benadrukt dat: “Deze successen bewijzen wat mogelijk is als we de status quo afwijzen en de ongelijkheden aanpakken aan de basis van zoveel onnodig lijden.”
De COVID-19 pandemie heeft reeds bestaande ongelijkheden versterkt. Rijke landen spenderen miljarden aan hun COVID-19 aanpak en aan vaccins terwijl de middel en lage-inkomens landen in de kou bleven (en blijven) staan. Deze landen hebben moeite om extra te investeren in hun gezondheidssystemen en om toegang te krijgen tot vaccins. Dit heeft grote gevolgen voor mensen die leven met hiv in deze landen. Uit onderzoek blijkt dat mensen die leven met hiv en besmet worden met COVID-19 een hogere kans lopen op zware symptomen en overlijden.
De aanpak van COVID-19 kan overigens veel lessen trekken uit de aanpak van hiv. De enorme vooruitgang in het hiv-testbeleid en de hiv-zorg van de voorbije decennia tonen aan wat mogelijk is als men samenwerkt en luistert naar de zwaarst getroffenen. Het rapport roept dan ook op om niet dezelfde fouten te maken als in de beginjaren van de hiv-epidemie (die toen nog een aids-epidemie was) door voldoende te investeren in de productie van vaccins én testen en behandeling gratis te maken voor iedereen, waar ook ter wereld.
Het rapport hamert erop dat er meer nationale én internationale middelen nodig zijn om een einde te maken aan hiv, waartoe alle landen zich in de 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling geëngageerd hebben. Winnie Byanyima, UNAIDS Executive Director benadrukt dat: “Deze successen bewijzen wat mogelijk is als we de status quo afwijzen en de ongelijkheden aanpakken aan de basis van zoveel onnodig lijden.”