In het Vlaamse regeerakkoord voor 2019-2023 verbindt de regering zich ertoe seksueel en gendergerelateerd geweld in Vlaanderen te bestrijden, met bijzondere aandacht voor het voorkomen van huwelijksdwang, eergerelateerde misdaden en vrouwelijke genitale verminking. Ook de aanpak van seksuele gezondheid moet volgens de nieuwe regering voldoende aandacht blijven krijgen.
Prioriteiten van Vlaanderen internationaal
In Vlaanderen's internationale samenwerking zal de regering inzetten op projecten die de gelijkheid tussen de mannen en vrouwen verbeteren, met een speciale focus op het onderwijs van vrouwen en de promotie van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten (SRGR). De nieuwe Vlaamse regering belooft ook actief bij te dragen tot de realisatie van de SDG Agenda 2030 in ontwikkelingslanden. Maar, momenteel besteedt België slechts 0,4% van zijn BNI aan ontwikkelingssamenwerking, ondanks de wettelijke verplichting van 0,7%. In de komende zittingsperiode belooft de Vlaamse regering verdere inspanningen te leveren om uiteindelijk de 0,7% -norm op Belgisch niveau te bereiken.
Prioriteiten van Vlaanderen internationaal
In Vlaanderen's internationale samenwerking zal de regering inzetten op projecten die de gelijkheid tussen de mannen en vrouwen verbeteren, met een speciale focus op het onderwijs van vrouwen en de promotie van seksuele en reproductieve gezondheid en rechten (SRGR). De nieuwe Vlaamse regering belooft ook actief bij te dragen tot de realisatie van de SDG Agenda 2030 in ontwikkelingslanden. Maar, momenteel besteedt België slechts 0,4% van zijn BNI aan ontwikkelingssamenwerking, ondanks de wettelijke verplichting van 0,7%. In de komende zittingsperiode belooft de Vlaamse regering verdere inspanningen te leveren om uiteindelijk de 0,7% -norm op Belgisch niveau te bereiken.
Vlaanderen’s plannen voor de bilaterale samenwerking
Op gebied van partnerlanden zal de Vlaamse regering zich blijven richten op Malawi en Mozambique, maar ‘de samenwerking met Zuid-Afrika wordt geheroriënteerd van een ontwikkelings- naar een sterke politiek-economische diplomatieke samenwerking.’ Vlaamse Minister-President Jambon heeft bovendien ook de intentie uitgesproken om een nieuwe samenwerking op te zetten met één of meer landen uit de regio Noord- en Oost-Afrika. Het toekomstige partnerland zal echter worden geselecteerd op basis van zijn huidige samenwerking met de EU in de strijd tegen mensenhandel en illegale migratie. De nieuwe regering sluit daarmee aan bij de globale trend om ontwikkelingssamenwerkingsfondsen te gebruiken voor het beheer van migratiestromen.
Heil in de private sector?
Daarnaast wil de nieuwe regering de private sector aanmoedigen bij te dragen aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen. Ze zal sterk inzetten op ontwikkelingssamenwerking via publiek-private partnerschappen. Publieke middelen worden alleen nodig geacht wanneer private partners het risico niet (alleen) kunnen dragen, of wanneer ze geen geschikte oplossing bieden. De roep om steun van de private sector voor ontwikkelingssamenwerking mag echter niet ten koste gaan van sociale sectoren, inclusief SRGR, aangezien deze traditioneel afhankelijk zijn van ODA-steun. Mechanismen die middelen van de private sector willen mobiliseren, zijn vooral gericht op niet-sociale sectoren zoals infrastructuurprojecten en veel minder op sociale sectoren zoals gezondheidszorg, onderwijs en SRGR. Het verminderen van de traditionele ODA-ondersteuning en de overstap naar mechanismen in de private sector brengt dus een reëel risico met zich mee dat investeringen in SRGR veel lager zullen zijn. Bovendien zijn er maar beperkte gegevens beschikbaar over de eigenlijke prestaties van private gezondheidszorgsystemen, en vergroten private gezondheidszorgsystemen vaak de ongelijke toegang tot kwaliteitsvolle gezondheidsdiensten voor arm en rijk. Zo falen ze in het verschaffen van goede seksuele en reproductieve zorg voor iedereen, ook zij die het moeilijker kunnen betalen.
Humanitaire hulp of ontwikkelingssamenwerking?
Ten slotte wil de overheid een deel van de middelen voor ontwikkelingssamenwerking verplaatsen naar meer Vlaamse noodhulp. Steun voor meer humanitaire hulp is welkom, maar dit mag niet ten koste gaan van ontwikkelingssamenwerking, dat humanitaire rampen in de eerste plaats zou kunnen helpen te voorkomen.
Op gebied van partnerlanden zal de Vlaamse regering zich blijven richten op Malawi en Mozambique, maar ‘de samenwerking met Zuid-Afrika wordt geheroriënteerd van een ontwikkelings- naar een sterke politiek-economische diplomatieke samenwerking.’ Vlaamse Minister-President Jambon heeft bovendien ook de intentie uitgesproken om een nieuwe samenwerking op te zetten met één of meer landen uit de regio Noord- en Oost-Afrika. Het toekomstige partnerland zal echter worden geselecteerd op basis van zijn huidige samenwerking met de EU in de strijd tegen mensenhandel en illegale migratie. De nieuwe regering sluit daarmee aan bij de globale trend om ontwikkelingssamenwerkingsfondsen te gebruiken voor het beheer van migratiestromen.
Heil in de private sector?
Daarnaast wil de nieuwe regering de private sector aanmoedigen bij te dragen aan de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen. Ze zal sterk inzetten op ontwikkelingssamenwerking via publiek-private partnerschappen. Publieke middelen worden alleen nodig geacht wanneer private partners het risico niet (alleen) kunnen dragen, of wanneer ze geen geschikte oplossing bieden. De roep om steun van de private sector voor ontwikkelingssamenwerking mag echter niet ten koste gaan van sociale sectoren, inclusief SRGR, aangezien deze traditioneel afhankelijk zijn van ODA-steun. Mechanismen die middelen van de private sector willen mobiliseren, zijn vooral gericht op niet-sociale sectoren zoals infrastructuurprojecten en veel minder op sociale sectoren zoals gezondheidszorg, onderwijs en SRGR. Het verminderen van de traditionele ODA-ondersteuning en de overstap naar mechanismen in de private sector brengt dus een reëel risico met zich mee dat investeringen in SRGR veel lager zullen zijn. Bovendien zijn er maar beperkte gegevens beschikbaar over de eigenlijke prestaties van private gezondheidszorgsystemen, en vergroten private gezondheidszorgsystemen vaak de ongelijke toegang tot kwaliteitsvolle gezondheidsdiensten voor arm en rijk. Zo falen ze in het verschaffen van goede seksuele en reproductieve zorg voor iedereen, ook zij die het moeilijker kunnen betalen.
Humanitaire hulp of ontwikkelingssamenwerking?
Ten slotte wil de overheid een deel van de middelen voor ontwikkelingssamenwerking verplaatsen naar meer Vlaamse noodhulp. Steun voor meer humanitaire hulp is welkom, maar dit mag niet ten koste gaan van ontwikkelingssamenwerking, dat humanitaire rampen in de eerste plaats zou kunnen helpen te voorkomen.
RSS Feed