De reis naar El Salvador
What was the trip to El Salvador like, and what have you taken on board?
"It was a confronting trip. Especially the fear people have of the regime to speak freely, from healthcare providers and patients to teaching staff. It shows that relational and sexual education is essential. Healthcare providers say they had those tools, and were willing to use them, but the regime took them away. That’s what the international community should be working on, that’s where human rights are being trampled. The right to education, which also means the right to relational and sexual education, has been abolished under the current regime. Gynaecologists say they’re often afraid to help their patients. However the ministry likes to brag, that nobody is left out, and everyone receives a contraceptive plan. "
What did you learn about maternal health?
"Publicly, they say there’s maternal care, that the girls walking out of the hospital have a contraceptive plan, but if you look at the Atlas of Contraception, you see that only four in ten women have access to contraception. It’s up to healthcare providers to find a solution. Condoms are free, but you have to pick them up at a clinic. This means there are still barriers, and the system has not been sufficiently worked out. "
What did you already know, what is the situation in El Salvador like?
"I didn't know it was so bad, I run projects in Ecuador myself. I’ve worked on SRHR and people talk about it. Abortion is a right in Ecuador, but contraception and relational and sexual education are still taboo sometimes, especially in Quechua communities. But what’ is different with those projects on relational and sexual education in Ecuador is that they’re talked about openly. The culture of fear in El Salvador was new to me. They keep people in the dark, and the excuse they give is that they still have to work on the programme. You shouldn't be silent about relational and sexual education until it’s finalised, of course. This is something that could be brought out into the open a bit more in our country, this culture of fear and silence that we see in other countries is often not talked about in Belgium. "
Vergadering met de parlementairen
Waarover ging de vergadering met de parlementairen, wat vond je ervan? Welke onderwerpen kwamen aan bod?
"De oppositie zegt dat de debatcultuur volledig gestopt is, maar dat ze hun best doen. Zij spreken met de ngo’s (bv. collectiva feminista) en zij willen echt naar een verandering, maar er is geen parlementair debat meer. Interessant is dat zij heel nauwlettend de procedures volgen die in het Inter-Amerikaans Hof voor de Rechten van de Mens lopen. Daar is een opportuniteit, de zaak Beatriz die uitgesproken wordt dit najaar, Beatriz was een jonge vrouw met Lupus, die zwanger werd. Zwangerschap is niet bevorderlijk bij de ziekte van Lupus. Beatriz was zwanger van haar tweede kind, dat niet levensvatbaar bleek te zijn, en vraagt abortus aan. Die krijgt ze niet, maar na protest krijgt ze een keizersnede. De baby wordt dood geboren, en Beatriz, erg verzwakt, laat vier jaar later het leven. Die casus heeft men voor dat hof gebracht en men verwacht dat El Salvador daar een veroordeling of op z’n minst een berisping zal krijgen. Dat is dan wel het moment voor de internationale gemeenschap om dat nog een keer op tafel te leggen. "
Hoe kunnen we ervoor zorgen dat internationale samenwerking op de lokale noden gebaseerd is en heb je daar goede voorbeelden van gezien?
"Ik heb daar twee groeperingen gezien en gesproken die echt krachtig zijn, maar ook goed georganiseerd. Ze weten goed wat hun rechten en mogelijkheden zijn, en worden gesteund door Europa en de VN. Ik ben ervan overtuigd dat ze door het netwerk dat ze uitbouwen bij de vrouwen zelf een verschil kunnen maken. We zijn bijvoorbeeld naar een soort opvanghuis gegaan, voor vrouwen die seksueel geweld hebben meegemaakt. Ze hebben dat netwerk, ze gebruiken dat, en ik geloof in heel directe projecten, voor de lokale bevolking."
Wat vond je van de ontmoeting tussen de beleidsmakers en het middenveld?
"De internationale gemeenschap kan ook hier, zij het discreet, wel een oogje in het zeil houden, en ondersteunen, zonder het regime te bruuskeren. Dat is ook belangrijk, dat men juridisch, logistiek, kan gaan aankloppen, en dat ze zich gesteund voelen."
Wat neem je mee naar het parlement?
"Het is belangrijk dat we blijven hameren op de rechten van vrouwen, de mensenrechten, seksuele en reproductieve rechten, en dat we daar alle middelen die we hebben voor gebruiken."
"Ik vind het krachtig, dat we met leden van verschillende parlementen, met politiek toch een volledig andere insteek, daar waren, en dat we nu samen die verklaring gaan ondertekenen. We vragen om die rechten te respecteren, en om abortus omwille van medische redenen ten minste toe te laten. Maar ook om die RSV voor jongeren terug in voegen te laten treden. Dit neem ik mee naar het parlement, we moeten blijven inzetten op samenwerking met organisaties die dicht bij de lokale bevolking staan, en tegelijkertijd moeten we met die internationale gemeenschap druk blijven opvoeren op het respecteren van conventies."
