De VN Commissie voor Bevolking en Ontwikkeling nam unaniem een Politieke Verklaring aan waarin ze het belang van het Caïro Actieprogramma voor Bevolking en Ontwikkeling (ICPD) herbevestigen. Dit belangrijke internationale referentiedocument voor seksuele en reproductieve gezondheid en rechten viert dit jaar zijn 25e verjaardag. 

Van een omslag van het beleid is nog geen sprake, zo stelt Perspective 2030, de Belgische coalitie van NGOs die ijveren voor en toezien op de realisatie van de 2030 Agenda waarvan ook Sensoa deel uitmaakt. De coalitie publiceert een kritisch rapport dat het bilan opmaakt van de Belgische inspanningen sinds de ondertekening van de agenda in 2015.
Politieke keuzes maken
Als België en de deelstaatregeringen werk willen maken van duurzame ontwikkeling, moeten ze een versnelling hoger schakelen en politieke keuzes maken, zo stelt de coalitie. Dat is hoogstnoodzakelijk als we de behoeften van de huidige generaties willen vervullen zonder die van de toekomstige te hypothekeren. Zo moet de overheid hernieuwbare energie aanmoedigen, banken ontmoedigen om te investeren in fossiele energie en andere schadelijke projecten, niet-duurzame palmolie aan banden leggen, gendergelijkheid bewerkstelligen, enzovoort. De overheid focust nog te veel op losse initiatieven en te weinig op fundamentele aanpassingen van het beleid.

Voorstellen voorwaarts
De coalitie vraagt daarom een daadkrachtig en omvattend antwoord op alle uitdagingen, en reikt daartoe ook zelf concrete voorstellen aan. Het bilan en de aanbevelingen voor het realiseren van de 17 duurzame ontwikkelingsdoelen staan gebundeld in het rapport 'Mind the Gap'. Het rapport moet als duurzaamheidschecklist dienen voor de volgende regering.

Iedereen recht op een goede gezondheid
Op het vlak van gezondheid vragen de NGOs dat België zich internationaal inspant om de ongelijke toegang tot kwaliteitsvolle gezondheidszorg weg te werken door solidaire financieringsmechanismen te versterken, te investeren in gezondheidspersoneel, de privatisering van zorg te vermijden die ten koste gaat van de kwaliteit en betaalbaarheid, en de publieke doelstelling van gezondheid in handelsovereenkomsten te bewaken. België wordt ook gevraagd om een inhaalbeweging te realiseren in de ontwikkelingssteun voor gezondheid, inclusief seksuele en reproductieve gezondheid en rechten in het Globale Zuiden, en te ijveren voor de aandacht voor gezondheid en seksuele en reproductieve gezondheid en rechten binnen de Europese ontwikkelingssamenwerking. 

Donderdag 28 februari, Brussel, federaal parlement werd het rapport ‘The State of African Women’ gepresenteerd en dit in de aanloop naar Internationale Vrouwendag. Gina Wharton, beleidsmedewerkster bij IPPF European Network presenteerde het onderzoeksrapport van het Koninklijk Instituut voor de Tropen, dat ontwikkeld werd als onderdeel van 'Right by Her', een groter sensibiliseringsproject rond vrouwenrechten in Afrika. Het onderzoeksrapport brengt de realisaties maar ook de ‘gaps’ in de ratificatie en implementatie van het Maputo Protocol door Afrikaanse staten in kaart. Dat protocol is het wettelijk bindend instrument waarin de rechten van Afrikaanse vrouwen door de lidstaten van de Afrikaanse Unie werden vastgelegd. 

In 2019 zit België de zogenaamde UNAIDS consituency voor, samen met Portugal, Luxemburg en Nederland in het Programme Coordination Board of PCB van UNAIDS, het bestuursorgaan van het VN programma over hiv. De UNAIDS PCB bepaalt de grote lijnen en de prioriteiten van UNAIDS en beslist over de planning en implementatie van de organisatie. Uitdagingen die op het niveau van het bestuursorgaan kunnen bediscussieerd worden zijn bijvoorbeeld hoe blijvende internationale steun kan verzekerd worden voor de aanpak van hiv, maar kunnen ook gaan over de impact van het beleid van grote donorlanden op de hiv aanpak, denk maar aan de negatieve weerslag op geïntegreerde seksuele en reproductieve gezondheidsdiensten en hiv diensten in het Zuiden als gevolg van  de herinvoering van de Mexico City Policy (Global Gag Rule) door de VS. 

Naar aanleiding van de Internationale Vrouwendag organiseren het Adviescomité voor Maatschappelijke Emancipatie van de Kamer voor Volksvertegenwoordigers en de 'Parlementairen voor de 2030 Agenda' gezamenlijk een lunchseminarie voor de voorstelling en bespreking van het rapport ‘the State of African Women’, op donderdag 28 februari. 

In het rapport heeft het Nederlands Koninklijk Instituut voor de Tropen (KIT) de engagementen van Afrikaanse landen voor de rechten van vrouwen in kaart gebracht. Het rapport onderzoekt de aanpak van gendergerelateerd geweld, schadelijke praktijken en de seksuele en reproductieve gezondheid en rechten van vrouwen in Afrika.

​Gina Wharton, beleidsmedewerker bij IPPF European Network zal de bevindingen van het rapport presenteren, gevolgd door een uitwisseling met mevrouw Wharton en hoofdonderzoekster Anouka Eerdewijk van het KIT. 

Een broodjeslunch is voorzien, evenals vertaling van het Engels naar het Frans en het Nederlands.   
We sluiten af om 13:45 met een netwerkmoment.

De toegang is vrij, maar inschrijving is vereist. Indien u wenst deel te nemen, gelieve dan uw volledige naam, titel en organisatie per mail door te sturen aan Marlies.Casier@sensoa.be en dit ten laatste tegen maandag 25 februari. 

Datum en uur: Donderdag 28 februari, 12:30-14:00. Gelieve u om 12:15  aan het onthaal aan te bieden met uw identiteitskaart. 
Locatie: Zaal Popelin, Forumgebouw, 2e verdieping, Leuvensweg 48, 1000 Brussel

In de aanloop naar Wereldaidsdag (1 december) getuigden de 'Parlementairen voor de 2030 Agenda', de parlementaire groep die zich inzet voor de realisatie van de Duurzame Ontwikkelingsagenda, waarom zij het rode lintje dragen. Het rode lintje is het symbool van solidariteit met mensen die leven met hiv. 

Parlementsleden van verschillende politieke families drukten hun steun uit om de wereldwijde aanpak van hiv onverminderd voort te zetten. Ze deelden persoonlijke boodschappen met het publiek, waarin ze uitleggen waarom hiv ons allen aanbelangt. 

De 'Parlementairen voor de 2030 Agenda' zetten zich ook in om collega-parlementsleden en regeringsleden attent te maken op Wereldaidsdag, door rode lintjes uit te delen aan de start van de plenaire zitting in de Kamer. 

De macht en de vrijheid om te kiezen. Dat is het centrale thema van de State of the World Population 2018, het jaarlijks rapport dat het VN Bevolkingsfonds UNFPA dat op 17 oktober verscheen. Individuen en koppels moeten vrij kunnen kiezen of, wanneer en hoeveel kinderen ze willen. Het lijkt eenvoudig maar dat is het niet. Reproductieve rechten worden geschonden wanneer gezondheidsdiensten er niet inslagen om essentiële zorg of middelen te verschaffen, zoals anticonceptie, of wanneer vrouwen en jongeren geen toegang hebben tot informatie over relaties en seksualiteit. In die gevallen wordt het moeilijk om ongeplande zwangerschappen te vermijden. 

Tanzania’s president John Magufuli liet zich opmerken deze maand toen hij verkondigde dat wie anticonceptie gebruikt lui is. “Wie hard genoeg werkt, kan zoveel kinderen grootbrengen als hij wil”, zo stelde hij, “dus waarom zouden mensen aan geboorteplanning moeten doen?”.

De uitspraken van de president zijn gevaarlijk. Ze ontkennen vrouwen het recht om te beslissen of, wanneer en hoeveel kinderen ze willen. Dat ondermijnt niet enkel hun autonomie, maar heeft grote risico’s voor hun gezondheid en het welzijn van hun gezinnen. Immers, wie te jong, te vaak en te snel na elkaar zwanger wordt loopt een veel groter risico op complicaties die kunnen leiden tot moedersterfte of permanente handicaps. Deze verhogen op hun beurt de kans op kindsterfte en verdere verarming van gezinnen.

Vrouwen in Tanzania krijgen nu reeds gemiddeld 5 kinderen en de moedersterfte ligt er hoog. Meisjes huwen op jonge leeftijd en velen krijgen hun eerste kind nog voor hun achttiende. Tanzania heeft dan ook een erg jonge populatie, met maar liefst 44% van de bevolking jonger dan 15. Zonder toegang tot gezinsplanning zal de bevolking zich verdubbelen in de komende twintig jaar.

In juli bezocht parlementslid Roel Deseyn, vice-voorzitter van de Parlementairen voor de 2030 Agenda Tanzania met een internationale delegatie van parlementairen. De delegatie besprak er de problemen op het vlak van de gezondheid van moeders, seksualiteit van jongeren en de toegang tot gezinsplanning. Deseyn stelde toen vast dat Tanzaniaanse parlements- en regeringsleden wel degelijk met de problematiek begaan waren en de overheid de problemen ook erkende. De uitspraken van de president dreigen die steun evenwel te ondermijnen. NGOs die ijveren voor de rechten van vrouwen en seksuele en reproductieve gezondheid en rechten in Tanzania uitten alvast massaal hun verontwaardiging. Mogen we ook een duidelijk signaal van onze Minster van Ontwikkelingssamenwerking verwachten?